۴۲ - ياران چون از اين جهان بجهان ديگر روند

ياران چون از اين جهان بجهان ديگر روند مانند طفليست که از رحم مادر، مسکن تنگ، باين جهان پرآب و رنگ آيد. تا مرغ در قفس است از فضای گلستان و طراوت چمنستان و لطافت بوستان و حلاوت دوستان خبر ندارد و چون پرواز نمايد از هر طرف نغمه و آواز شنود و با مرغان چمن دمساز گردد آواز رود و عود شنود و در ظلّ مقام محمود در آيد با طيور شکور همدم و همراز گردد و يا ليت قومی يعلمون بر زبان راند. لهذا بايد از احزان بيزار شد و از تأسّف و حسرت آزاد گشت بشکرانه الطاف ربّ ودود پرداخت که فيض ايمان و ايقان مبذول داشت اکليل هدايت کبری بر سر نهاد و ردای موهبت عظمی در بر کرد پر و بال صعود عطا نمود و بشاخسار ملأ اعلی پرواز داد. و بجهت ازدياد روح و ريحان آن پدر مهربان در حديقه رضوان بايد انفاق در مواقع برّيّه نمود فقيران را بخشش نمود و يتيمان را نوازش کرد عاجزان را دستگيری نمود بيچارگان را اعانت و رعايت کرد.