۸۳ - ای بنده الهی

ای بنده الهی، آنچه بينی و يابی در اين جهان فانی اوهام و مجاز خالی است نه حقيقت آسمانی. ايّام گذشته را بخاطر آر چه بود و چه شد و چه نتيجه حاصل گشت آينده مثل سابق است و ماضی آينه مستقبل. هر چه در او بينی در اين خواهی ديد هر چه در آن يافتی در اين خواهی يافت بيک نسق و يک وتيره است ولی جميع خلق از ماضی شاکی و به مستقبل اميدوار گمان کنند که زمان کلال و ملال بگذرد و ايّامی در نهايت خوشی و حلاوت رخ نمايد. هيهات هيهات اين جهان عالم خاک است و اين نفس منهمک و ناپاک، چگونه مسرّت و فرح و شادمانی و کامرانی حاصل آيد ؟ هيهات هيهات مگر آنکه انسان غير خدا را نسيان کند نظر از اين جهان پستی بردارد و آنچه در جهان بالاست مشاهده نمايد توجّه بملأ اعلی کند و استفاضه از ملکوت ابهی. آن وقت سرور دو جهان گردد و درخشنده جاودان شود پس روح و ريحان است و فرح و سرور بی پايان گل و گلشن است و نسيم صبحدم و نغمه مرغ چمن لطافت هواست و عذوبت ماء و حلاوت رؤياست و طراوت صحرا.