۸۷ - در اين جهان فانی عاقبت هر غنائی فقر است

در اين جهان فانی عاقبت هر غنائی فقر است و نهايت هر جمعی تفرقه و پريشانی و غايت هر صحّت و عزّتی علّت و ذلّت و بی سر و سامانی. لکن نفوسی که بملکوت اسرار پی بردند و از مطلع انوار استفاضه فرمودند هر چند در بدايت بينوا باشند در نهايت بکنز لايفنی رسند اگر در اين جهان زحمت جان و رنج روان بينند در جهان ملکوت از رحمت عظمی و گنج روان نصيب گيرند. پس از اعلی مرتبه وجود تا ادنی رتبه امکان که نقطه تراب است ملاحظه نمائيد و در مراتب هستی سير و تماشا کنيد جميع کائنات حتّی جميع طوائف و ملل و نفوس و نحل رو بزوال است و در نهايت اضمحلال مگر عزيزانی که به مصر عنايت شتافتند و فقيرانی که به درگاه غنای مطلق پناه جستند و عليلانی که به دارالشّفای الهی در آمدند. اين نفوس در جميع مراتب وجود کوکب درخشنده‌اند و از افق ابدی چون مه تابان روشن و نمايان حتّی درنقطه تراب. پس ملاحظه نمائيد که جمال ابهی روحی لعباده الفداء چه موهبتی در حقّ شما نموده و چه عزّتی از برای شما خواسته و چه حيات طيّبه ابديّه مبذول داشته. پس شکر نمائيد که باين مقام بلند اعلی فائز شديد و اين فيض موهبت کبری حاصل نموديد.