۱۰۹ - ای ياران مهربان عبدالبهاء

ای ياران مهربان عبدالبهاء، اين چه موهبت است و اين چه عنايت و اين چه فضل است و اين چه رعايت و حمايت که حضرت احديّت بصفت رحمانيّت بر اکوان تجلّی فرمود آثار قهر مفقود انوار فضل مشهود آثار تأييد موجود ابواب ملکوت مفتوح صلای جمال ابهی از جهان غيب مسموع. پس وقت استقامت است و هنگام بشارت يوم جانفشانی است و روز شادمانی و جانفشانی عين کامرانی خاور منوّر است باختر معطّر است جنوب بنسيم عنايت پرهبوب و شمال شمائل ربّ الجمال را جلوه گاه شهود، آفاق پر ولوله است و اکوان پر زلزله نداء بلند است و مواهب حقّ نصيب هر هوشمند، چون ابر بگرييد و مانند چمن بخنديد و از خدا بخواهيد که فدای آستان دلبر ابهی گرديد و قربان راه آن محبوب يکتا. قدر اين فيض اعظم را بدانيد تا بآنچه منتهی آمال مقرّبان درگاه کبرياست موفّق گرديد و عليکم التّحيّة و الثّناء.