۱۴۷ - ای بندگان الهی

ای بندگان الهی، شکر خدا را که بنور هدی مهتدی شديد و منجذب بنفحات قدس از ملأ اعلی، پرده اوهام دريديد و بساط جهل و عمی پيچيديد و بنفحه مشکبار از گلشن اسرار مشام معطّر نموديد از اهريمنان بريديد و به يزدان پيوستيد و حضرت رحمان پرستيديد بعد از محرومی هزاران سال محرم راز گشتيد و بعد از گمراهی مدّتی مديده به شاهراه هدايت راه يافتيد اين بدرقه عنايت بود و صرف موهبت ذلِکَ مِنْ فَضْل اللّهِ يُؤْتِيْهِ مَنْ يَشاءُ وَ يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ يَشاءُ وَ يَهْدِی مَنْ يَشاءُ إِلی صراطٍ مستقيمٍ. هر بخششی و موهبتی شايد بسعی و کوشش انسان حاصل گردد ولی موهبت هدايت صرف فضل است لهذا بايد شب و روز بدرگاه احديّت شکر و حمد نمائيد که الحمد للّه بجنّت نعيم پی برديد و از عين تسنيم نوشيديد از فضل موفور بهره و نصيب برديد و از إِنَّ الأَبرارَ يَشْرَبُونَ مِنْ کأسٍ کانَ مِزاجُها کافوراً بهره يافتيد. حال بشکرانه خداوند يگانه بر اعمال مبروره قيام نمائيد و با عالميان دوست مهربان شويد بخدمت نوع بشر پردازيد و بمحبّت عالم انسانی مبعوث گرديد بيگانه را خويش بينيد و اغيار را يار شمريد بدخواه را خير خواه دانيد و پرگناه را بی گناه شمريد عدوّ عنود را محبّ ودود دانيد و ظلوم جهول را باوج قبول در آريد. يعنی دشمنان را مانند دوستان بنوازيد و بانتقام مپردازيد کسی را ميازاريد و خاطری مرنجانيد بلکه هر دردی را درمان گرديد و هر زخمی را مرهمی شايان و رايگان شويد مظاهر رحمت پروردگار باشيد و مطالع نور موهبت کردگار.