۱۶۴ - حقيقت بشريّه هر چند در نهايت ضعف و ناتوانی است

حقيقت بشريّه هر چند در نهايت ضعف و ناتوانی است ولی موهبت ربّانيّه در غايت قوّت و توانائی لهذا نبايد نظر به ضعف و ناتوانی نمود بلکه بايد توجّه به عزّت ابدی و موهبت ربّانی کرد ذرّه را چه شأن و مقامی ولی چون در شعاع آفتاب افتد ظاهر و پديدار گردد و جولانی نمايد زيرا هستی ذرّه قابل ديدار نه ولی فيض آفتاب نمودار نمايد. پس ای ياران روحانی اعتماد بر قابليّت و استعداد ننمائيد بلکه بر فضل و جود حضرت يزدان اعتماد فرمائيد آن قوّت لاهوتيّه محيط بر حقائق ناسوتيّه است و نافذ در هويّت اشياء است چنانکه ملاحظه مينمائيد که حرارت و ضياء آفتاب در جميع مسامّ خاک سياه نفوذ نمايد و حشر و نشور فرمايد و چه گلها و رياحين از ماء و طين ظاهر کند اين از قوّت فيض آفتاب است نه از استعداد و قابليّت خاک سياه. ولی ظهور اين آثار مشروط به توجّه و تذکّر و تفکّر و نورانيّت اخلاق و فضائل عالم انسانی است چون باين مقام فائز شويم جميع ابواب را گشاده يابيم و جميع فيوضات را آماده بينيم هذا هو الحقّ و ما بعد الحقّ الّا الضّلال المبين.