۱۷۶ - خجلت و شرمساری در هر صورت دليل بر بزرگواری است

خجلت و شرمساری در هر صورت دليل بر بزرگواری است. هر قدر انسان در سبيل الهی جانفشانی نمايد و بقربانگاه عشق در نهايت شور و فرح بشتابد و در عبوديّت آستان مقدّس بنفثات روح القدس زنده گردد و مظهر الطاف بی پايان شود باز شرمسار است. زيرا آنچه بکوشيم و بجوشيم و بخروشيم از عهده شکرانهٔ نعمتی از نعماء الهی بر نيائيم لهذا مخجوليم و شرمنده و محزونيم و سر ز خجالت فرو برده. اين شرمساری برهان کافی بر خلوص نيّت و علويّت فطرت و پاکی طينت و ثبوت بر پيمان حضرت احديّت است.