۱۸۲ - نبايد در کمالات روحانيّه و سنوحات رحمانيّه بدرجه‌ای قناعت نمود

نبايد در کمالات روحانيّه و سنوحات رحمانيّه بدرجه‌ای قناعت نمود بلکه مستمرّاً رَبِّ زِدْنِی فِيْکَ تَحَيُّراً بايد گفت زيرا کمالات عالم انسانی فيضی از فيوضات الهی و غير متناهی است. توقّف جائز نه بلکه تقدّم بايد مستمرّ باشد و الّا بعد از توقّف تدنّی است. مرغان اوج آسمانی تا رو به صعودند ترقّی نمايند و چون بدرجه توقّف رسند تنزّل کنند و اوج به پستی منتهی گردد. لهذا در کمالات انسانيّه و قربيّت درگاه احديّه بدرجه ای قناعت ننمائيد.