۱۹۳ - ای ياران الهی

ای ياران الهی، در اين صباح که منادی نجاح از ملکوت ابهی به حيّ علی الفلاح ندا مينمايد عبدالبهاء بذکر آن ياران عزيز مانند جام لبريز در فيضان و چون بخاطر آيند قلب مغموم مشعوف گردد و جان حزين محظوظ شود و از فضل خداوند مهربان اميدوار است که ياران مقاومت مصائب بی پايان نمايند و مانند عبدالبهاء در هر دمی دل و جان فدای جانان کنند از هيچ بلائی نلغزند و بهيچ مصيبتی نلرزند و صمت و سکون نپسندند بلکه مانند ذهب ابريز در آتش تند و تيز رخ بر افروزند بلا را در سبيل بهاء عين عطا شمرند و مصيبت را در ره حضرت احديّت عين موهبت دانند. جمال ابهی روحی لاحبّائه الفداء آرزوی بلا ميفرمود و تحمّل هر جفا مينمود سدره منتهی مورد تيشه اذيّت و ابتلا بود ديگر معلوم است که اين گياه ناچيز را چگونه سزاوار و شايان.

ای ياران فتور مياريد بلکه بلايای مجلّی طور بخاطر آريد تا کأس بلا را جام طهور يابيد و تلخی ظلم و عدوان را شهد و شکر جنّت رضوان دانيد. جميع دوستان را بجان و دل مشتاقم و بکمال آرزو طالب ديدار از خدا خواهم که بعون و عنايت خود اسبابی فراهم آرد که قلوب حزين بهشت برين گردد و نفوس محزون بنهايت فرح و سرور محظوظ شوند و عليکم التّحيّة و الثّناء.