۲۰٤ - ای اخگر افروخته

ای اخگر افروخته، آتش عشق را چنان التهاب و حرارتی که جهان را برافروزد و پرده احتجاب جهانيان بسوزد شعله‌ای به شرق زند سروران را بميدان جانفشانی دواند و لمعه‌ای به غرب زند در ارکان آن اقليم حرکتی عظيم احداث کند. اين نار محبّت اللّه است که ياران الهی را بجانفشانی رساند اين نار محبّت اللّه است که حضرت اعلی روحی له الفدا را هدف هزار رصاص نمايد اين نار محبّت اللّه است که حضرت مسيح مليح را زينت صليب فرمايد اين نار محبّت اللّه است که حضرت سيّد الشّهدا را شهيد دشت کربلا نمايد اين نار محبّت اللّه است که سروران بزرگواران را هر يک جام شهادت کبری در دست دهد اين نار محّبت اللّه است که دلبران رحمانی را سر مست صهبای الهی گرداند. پس تا توانی باين آتش بر افروز و پرده های ظنون و اوهام خلق بسوز تا در آستان جمال ابهی بنده با وفا گردی و در عتبه رحمانی بجانفشانی شهره آفاق شوی و عليک التّحيّة و الثّناء.