۲۱۶ - اگر نظر بحالت اين بنده حقّ گردد

اگر نظر بحالت اين بنده حقّ گردد در سبيل الهی قعر چاه اوج ماه است زندان ايوان است درماندگی آزادگی است اسيری اميری است ذلِکَ ما نَبْغِی. هر که در اين بزم مقرّب است جام بلا بيشترش ميدهند اينست که ميفرمايد أَحَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الجَنَّةَ وَ لمّا يَأْتِکُمْ مَثَلُ الَّذِينَ کانوا مِنْ قَبْلِکُمْ أَصابَتْهُمُ البَأْساءُ وَ الضَّرّاءُ. ايّام عمر بسر آيد و عزّت و راحت نپايد ولی اگر ايّام در سبيل خداوند علّام بمحن و آلام بگذرد نتيجه بخشد ثمر حاصل گردد مانند شخصی ماند که سفر دريا نمايد و تحمّل امواج و طوفان کند و بموج و گرداب افتد بعد از مشقّات شديده بساحل نجات رسد مشاهده ربح عظيم نمايد و منفعت کلّی برد البتّه اين شخص خوش است نه آن نفسی که در بستر راحت بياسايد و استراحت نمايد و ايّام را در ساحل و کنار گذراند و عاقبت با دستی تهی و قلبی پر ملال و فقری شديد مبتلا گردد. اينست که در نزد عاشقان جمال کبريا محن و آلام سبيل عشق در نهايت حلاوت و لطافت است.