۲۲۱ - ای ثمرهٔ شجره مبارکه

ای ثمرهٔ شجره مبارکه، هر زر و سيمی پيش از محک و امتحان خوشرنگ و لطيف و برّاق و لمّاع است ولی چون در بوته آزمايش افتد و در آتش امتحان بگدازد زر خالص از ذهب مغشوش آشکار گردد لهذا ذهب محک ديده قياس به سيم و زر ديگر نگردد چرااين در آتش امتحان گداخته و حقيقت ذهبيّتش نزد کلّ ثابت و محقّق شده. حال آن ثمره طيّبه چون در امتحان شديد افتاد که مزيد بر آن تصوّر نتوان نمود الحمد للّه از تلاطم امواج امتحان و تهاجم ارياح افتتان پژمردگی حاصل ننمود بلکه بر طراوت و لطافت افزود. پس سزاوار است که با رخی روشن در گلشن توحيد مبعوث گردی و چون گل خندان در گلبن رحمن سرور و شادمانی نمائی که باين فضل و عنايت مؤيّد شدی و چنين جام سرشاری نوشيدی و چنين نفحه مشکباری منتشر نمودی و بشکرانه اين عطا کشف غطا از اعين اماء نما يعنی نسائی که از شريعه رحمن محرومند و از معين احسان ممنوع چون مرغان خاکی همدم ظلمات و تاريکيند و چون حشرات از آيات بيّنات کور و محجوب و محروم و ممنوع و البهاء عليک.