۲۳۲ - ای آيت هدی

ای آيت هدی، چون در اين جنّت ابهی بفضل خدا نهال مغروس دست عنايتی بکوش تا بطراوت و لطافت و سبزی و خرّمی و شکوفه و برگ و بار جلوه نمائی تا از فواکه پر حلاوتت مذاق روحانيان شيرين گردد و از مشاهده تر و تازگی برگ و بارت چشم ربّانيان روشن و منير. بجمال الهی قسم ياد مينمايم که موهبت جمال ابهی شجر عريان را پر برگ و بار کند و عالم ظلمات را پر انوار، مرغ خاکی را آسمانی کند و شخص ترابی را ملکوتی و رحمانی والبهاء عليک و علی کلّ ثابت علی العهد.