۲۳۸ - ای احبّای الهی ای ياران ميثاق

ای احبّای الهی ای ياران ميثاق، الحمد للّه علم ميثاق بلند است و انوار اشراق از غيب آفاق در نهايت درخشندگی، آثار الطاف جمال ابهی از ملکوت اخفی چون بارقه صبحگاهی در نهايت وضوح مکشوف و عيان، تأييدان غيب ابهی متتابع و توفيقات ربّ لايُری واضح و مترادف، باران رحمت در نهايت ريزش تا چه خاک مبارکی آميزش بآن فيض و بخشش نمايد و گل و رياحين روياند و برکت خرمن حاصل کند الحمد للّه آن نفوس مقدّسه از حقائق مبارکه بودند و اراضی طيّبه که بفيض مقدّس نابت شدند و بر ميثاق ثابت گشتند عنقريب نسائم جانپرور بمرور آيد و ماء منهمر از غمام مستتر فيض مستمرّ گردد آن وقت ملاحظه خواهيد فرمود که کشتزار حقيقت چقدر طراوت و لطافت و حلاوت حاصل خواهد نمود دهقان حقيقی کشت خويش را آبياری فرمايد و عنقريب مظهر کَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَأَسْتَغْلَظَ و اسْتَوی عَلی سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرّاعَ لِيَغِيْظَ بِه اِلکُفّارَ فرمايد. آن دم ياران الهی همدم شادمانی ابدی گردند و غافلان مبتلای حسرت سرمدی شمع نورانی ميثاق چنان پرتوی بآفاق دهد که عالم ناسوت عالم انوار گردد و حيّز ادنی آئينه ملأ اعلی شود هنالک يفرح الثّابتون و يخسر النّاقضون و عليکم البهاء.