۲۷۰ - ای بنده جمال قدم

ای بنده جمال قدم، اشعار فصيح و بليغی که در حلاوت چون انگبين بود ملاحظه گرديد بيان عبوديّت بود و دليل خلوص نيّت کام شيرين گشت و مذاق شکّرين نهايت ممنونيّت حاصل گشت که مثبت عبوديّت اين عبد بآستان مقدّس بود. بندگی درگاهش را بپادشاهی دو جهان مده و غلامی آستانش را بخواجگی دو سرا تبديل مکن چه مقامی اعظم از اينست که در ظلّ سحاب رحمتش باشيم و چه شأنی بالاتر از اين که مورد عنايتش گرديم. هذا فضل لا يعادله فضل فی الابداع و هذا شأن لا يوازيه شأن فی الامکان. باری بسيار از تلاوت قصيده روح و ريحان حاصل گرديد و البهاءعليک.