۲۹۲ - ای بندگان الهی

ای بندگان الهی، زبان به ستايش و نيايش خداوند آفرينش بگشائيد که از طلوع صبح احديّت و اشراق شمس حقيقت از خواب غفلت بيدار شديد و هشيار گشتيد و واقف اسرار شديد و از دون حقّ بيزار گشتيد و مانند درختان بهشتی در طرف اين جويبار نشو و نما نموديد تا آنکه در بزم ميثاق از دست محبوب آفاق صهبای وفا نوشيديد و سرمست در اين ميدان چنان وجد و طرب نموديد که اهل ملأ اعلی تحسين نمودند و طوبی لَکُمْ يا اهل الوفاء بُشری لکم يا أَرِقّاءَ البهاء بَخٍّ بَخٍّ لکم يا حُلفاء العهد و الميثاق مرحبا مرحبا لکم ايّها الثّابتون علی امر ربّ الاشراق و عليکم التّحيّة و الثّناء.