۲۹۳ - ای ياران عبدالبهاء

ای ياران عبدالبهاء، نغماتی که از حنجر روحانی آن ياران الهی صادر قلوب مشتاقان را بوجد و طرب آورد، باغبان احديّت در خيابانهای قلوب چنان بطرّاحی رياحين معارف پرداخته که غبطه حدائق امکان گشته و در چمنستان اسرار حکمت الهيّه چنان شکفته که نفحات قدسش آفاق را معطّر نموده اين چه موهبت است و اين چه فضل و رحمت. سبحان من افاض علی حدائق القلوب برشحات سحاب الرّحمة و الکرم و الجود سبحان من زيّن رياض النّفوس باوراد و ازهار تحيّر الالباب و العقول. باری اين دم که قريب افول آفتاب است اين عبد از صهباء محبّت ياران مست و خراب شربت الحبّ کأساً بعد کأس و لا نَفَذَ الشّراب و لا رَوَيْنا، باقی جان ياران پر روح و ريحان باد.