۲۹۵ - ای احبّای الهی و اماء رحمن

ای احبّای الهی و اماء رحمن، نامه شما رسيد و مضمون آشکار و پديد شد. حمد خدا را که صبح اميد در آن اقليم دميد و ندای حقّ رسيد هر چشم بينائی پرتو انوار بديد و هر گوش شنوائی آن آهنگ ملأ اعلی بشنيد بساط حرمان منطوی شد و مژده وصل گوشزد هر قريب و بعيد شد افق امکان مطلع انوار گشت و جمال ابهی ظاهر و آشکار شد شمس حقيقت طلوع نمود و ظلمت ضلالت غروب کرد بهار روحانی شد و گلهای معانی شکفت طرف چمن بسبزه نوخيز تزيين يافت و نفحات قدس مشامها را مشکبار نمود سلطان گل رخ برافروخت و پرده و حجاب بسوخت افسر پادشاهی الهی نهاد و بر سرير سلطنت ابدی استقرار يافت مرغان گلشن به وجد و طرب آمدند و نغمه و آهنگی بلند نمودند که ملأ اعلی را به روح و ريحان آوردند. الحمد للّه شما مرغان آن چمنيد و بلبلان آن گلشن حمد کنيد خدا را تا مؤيّد بشهنازی گرديد که آوازه‌اش در جهان الهی تا ابد الآباد ولوله و شادمانی در عالم امکانی اندازد و جميع ملل و امم در اعصار آتيه لسان بتقديس گشايند و مدح و ستايش نمايند و زبان را بنعوت آرايش دهند و چون نام شما ذکر شود سامع و ناطق به جوش و خروش آيند و رقص و طرب کنند و بنار محبّت اللّه برافروزند و از حرارت عشق بگدازند و يا لَيْتَنِی کُنْتُ معَهَم و أَفوز فوزاً عظيما بر زبان رانند. اگر احبّای الهی از تجلّيات ربّانيّه مرکز سنوحات رحمانيّه گردند و به اعمال و رفتار و گفتاری مؤيّد شوند که امروز در جسد امکان روح حيات است و سبيل نجات در اندک زمان ملاحظه کنيد که مُلک بر ما جنّت ابهی گشت و ماچين جلوه گاه علّيّين گرديد و عليکم و عليکنّ التّحيّة و الثّناء.

ای پروردگار، اين جمع ضعيف را توانا فرما و اين موران نحيف را جنود سليمان زمان کن بال و پری بخش و قوّهٔ فرشته عالم بالا ده تا در اوج سبا پرواز نمايند و بال و پر گشوده شرق و غرب را طی کنند چنان اهتزازی در هندوستان اندازند که آن کشور را گلستان کنند توئی مقتدر و توانا و توئی دانا و بينا.