۳۰۰ - ای منادی ميثاق

ای منادی ميثاق، حمد کن خدا را که ناشر نفحاتی و خادم کلمة اللّه بعد از صعود جمال مبارک روحی لاحبّائه الفدا دمی نياسودی و راحتی ننمودی سکونی نيافتی و در محلّی استراحت نجستی کوی بکوی شهر بشهر قريه بقريه مانند نسيم صبحگاهی مرور و عبور فرمودی و مشامها را بنفحه محبّت جمال ابهی معطّر نمودی. اين سفر نيز با آنکه پر حذر بود الحمد للّه موفّق و مظفّر گشتی در تمام گذرگاه از هر ديار نعره يابهاءالابهی بلند نمودی و فرياد يا ربّی الاعلی گوشزد مهر و مه کردی. بعد از صعود جمال مبارک اهل وفا بر خدمت عتبه نوراء قيام نمودند و جان و دل فدا کردند و منقطع از ما سوی شدند و راحت و آسايش و نعمت و آلايش و کام دل وجان را فدای جانان نمودند. بعضی از ثابتين ميثاق رقص کنان و پاکوبان و کف زنان در سبيل جمال ابهی بمشهد فدا شتافتند و بقربانگاه عشق توجّه نمودند و در نهايت سرور و فرح جان خويش را تقديم آستان مقدّس کردند و برخی از راحت روح و استراحت تن و نعمت اين جهان چشم پوشيدند و راه بيابان گرفتند و در کمال عسرت و مشقّت بی زاد و توشه در هر دهکده‌ای و شهری ما بين جمعی نعره يا بهاءالابهی زدند شب و روز بترويج دين اللّه و نشر نفحات اللّه پرداختند. الحمد للّه آن حضرت از اهل وفا بودند که در خدمت اسم اعظم راحت روان و آسايش دل و جان و سکون و مسرّت وجدان را فدا نمودند. تاللّه الحقّ انّ الملأالاعلی يتهلهلون بذکر هؤلآء النّفوس الرّحمانيّة و الوجوه النّورانيّة و الحقائق المقدّسة الملکوتيّة. طوبی لک من هذا الفضل العظيم بشری لک من الطاف ربّک الرّحمن الرّحيم. امّا اهل جفا جمال ابهی را فراموش نمودند بقسمی که هر يک براحت و آسايش و آلايش خويش پرداخت يکی در فکر شهرت افتاد و ديگری در اوهام عزّت يکی راحت جان جست و ديگری کام دل و روان. سبحان اللّه بعد از حضرت روح روحی له الفدا حواريّين هر يک به دياری آواره گشتند و فرياد قد اتی المسيح بلند نمودند و به جان و دل کوشيدند و تحمّل زحمات و مشقّات گوناگون کردند تا آنکه ره وفا پيمودند و جان و روح را فدای آن نور يکتا کردند و اين چنين سزاوار است و اينست صفت اهل وفا. اميدوارم که ياران الهی موفّق باعظم از اين گردند تا روی مبارکشان در ملکوت ابهی چنان بدرخشد که وجوه حواريّين اقتباس نور کند هذا مقام المقرّبين و هذا شأن المخلصين فی هذا الصّبح المبين و عليک التّحيّة و الثّناء.