١٧

هو الله

يا امة ‌البهآء نامهٔ شما رسيد و از مضمون همّت و خدمت شما به ملکوت ابهی معلوم گرديد. فی الحقيقه به جان و دل ميکوشی و من از تو بسيار راضی هستم. کتابی که در حقّ قرّة ‌العين مرقوم نموده بودی به عربی ترجمه نمودم و ترجمه بسيار فصيح و بليغ است و جميعش را به دقّت خواندم اگر لازم است يک نسخهٔ عربی از برای شما بفرستم. در مسئلهٔ بدشت هر چند مطابق است ولی مفصّل نيست و تفصيل اين است که قرّة ‌العين در باغی بود و جناب قدّوس در باغی ديگر امّا جمال مبارک در خيمه بودند و خيمه و خرگاه مبارک ميان دو باغ در کنار نهر بود. جمال مبارک به جناب قدّوس و قرّة العين فرموده بودند که بايد اعلان اين امر را بتمامه کرد. روز بعد جمال مبارک را کسالت مزاج حاصل شد جناب قدّوس آمد به حضور جمال مبارک نشسته بود و اطراف خيمه جميع احباب حلقه زده بودند در اين اثنا قرّة‌ العين از باغ بيرون آمد فرياد زنان و نعره کنان داخل خيمه شد و نشست. جمال مبارک فرمودند سورهٔ واقعه را بخوانيد سورهٔ واقعه را خواندند در حضور مبارک بعد فتنهٔ عظمی شد بعضی فرار نمودند و بعضی گريه و فغان کردند و بعضی مضطرب شدند. ملّا اسماعيل گردن خود را بريد و جمعيّت بدشت متفرّق شد. باری شما در تأليف اين کتاب فی الحقيقه بسيار زحمت کشيده ايد و از خدا خواهم که روز به روز زحمت و جانفشانی و خدمت و ثبوت و استقامت تو در امر الله بيفزايد تا از افق ابدی ستاره ای درخشنده و روشن گردی ..