٢٦

… عبدالبهآء به هيچ وجه اعتنا به هيچ مشکلی و مصيبتی و بلائی نمينمايد بلکه بلايا را در بعض مواقع عين عطا ميشمارد. من جمله چهل سال سجن عکّا او را گلشن بقا بود و اوقات بدايت سجن را که نهايت سختی و زندان بود گلستان ميديد. تو نيز بايد رفيق من باشی از مصائب و بلايا از ميدان در نروی عدم شکايت که سهل است بايد شکرانه نمائی. در بغداد روزی جمال مبارک روحی لعبيده‌ الفدا خطاب فرمودند و اين بيت را تلاوت نمودند دع عنک ذکر الحبّ او فارض بماجری کذاک جری الامر فی فرضی و سنّتی. همان وقت عبدالبهآء فکر کار خود نمود. باری از الطاف بی پايان اميدوارم که بار دگر روزگار چون شکر آيد …