٢٧

هوالابهی

يا من ذاق حلاوة کلّ بلاء فی سبيل الله و قام بروحه و ذاته و کينونته علی خدمة امر الله و اعلاء کلمة‌ الله عليه بهاءالله الابهی. جناب آقاسيّد محمّد رضا عليه بهاءالله الابهی از اهل مازندران چند روز است با جناب ملّا رمضان عليه بهاءالله الابهی و يک نفر ديگر وارد و به زيارت رمس اطهر فائز و شب و روز به ملاقات مشغوليم. در ايّام عراق روزی جمال قدم و اسم اعظم فديت بروحی و ذاتی و کينونتی ارضاً وطئتها اقدام احبّائه فرمودند که فارس چون موطن ربّ اعلی و نقطهٔ اولی بود و منتسب به آن ذات مقدّس کمال ميل دارم که به نار محبّت الله مشتعل گردد. مدّتی جزئيّه نگذشت که جناب خال حضرت افنان آمدند و مشرّف شدند و سؤالاتی نمودند و رسالهٔ خال که مسمّی به کتاب ايقان است نازل شد و نار محبّت الله در ولايت فارس شعلهٔ شديد زد و انوار عرفان از آن افق طالع و لائح شد و نفوس کثيره در ظلّ کلمهٔ الهيّه داخل شدند و بعضی از جام عنايت سرمست شده به قربانگاه فدا شتافتند و جان و دل باختند. حال از اين بيان مبارک معلوم و واضح ميشود که ميل مبارک و ارادهٔ مبرمه نسبت به مازندران چگونه است. قسم به ذات مقدّسش که اهل ملأ اعلی و ملکوت ابهی در انتظار که در آن ارض مبارک که منتسب به جمال قدم روحی لاحبّائه فداست فوراً بحر محبّت الله به جوش و به خروش آيد و شعلهٔ نار سدرهٔ سينا هر شجر خشک و تری را بسوزد نفوسی مبعوث شوند که چون کواکب نورانی افق آسمانی را روشن نمايند و حقايقی مشهود گردند که در اعلاء کلمة‌ الله آيات باهره و رايات شاهره شوند. لهذا آن جناب بايد اين شأن عظيم را تفکّر فرمائيد و به جميع وسائل و وسائط تشبّث نمائيد که بلکه ‌ارادهٔ قطعيّهٔ الهيّه را مظهر گرديد و در امر الله خدمت جديدی و همّت بديعی نمائيد و البهآء عليک. ع ع