هوالابهی - ای فرع لطيف شجرهٔ مبارکه مکاتيب متعدّده واصل و معانی روحانيش حلاوت مذاق رحمانی گشت.
٤١
هوالابهی
ای فرع لطيف شجرهٔ مبارکه مکاتيب متعدّده واصل و معانی روحانيش حلاوت مذاق رحمانی گشت. شکر جزيل ربّ جليل را که آن فرع طريّ و فنن لطيف را به نفحات ملکوت ابهايش تازه و زنده نموده و بر سعی در سبيل رضايش موفّق کرده. ای منجذب به نفحات الله، جمال مبين کبرياء و آفتاب انور ملأ اعلی از مشرق امکان طالع و لائح گشت و مشارق و مغارب را به انوار تقديس روشن و منوّر نمود. آن ذات مقدّس با وجود تنزيه و عزّت قديمه جميع محن و بلايا را تحمّل فرمود و همهٔ مصائب و رزايا قبول نمود از هر کأسی سمّ قاتل چشيد و از هر جامی زهر هلاهل اسير اغلال و زنجير شد و ذليل سلاسل حديد گشت در زندان قرين مجرمان شد و در سجن همدم گنه کاران مورد عقاب شد و معرض عذاب گرديد ابعاد از خطّه و ديار شد ونفی به عراق و بلغار گشت معذّب به انکار و استکبار شد و مبتلای دست هر ستمکار هدف سهام طعن و بغضا شد و سپر سنان ظلم و عدوان در سجن اعظم مقرّ يافت و در زندان مظلم مستقرّ جست جميع اوقات در تحت تيغ و شمشير بود و در کلّ اوان اسير و دستگير.
اين محن و بلايا را به ذات مقدّس قبول نفرمود مگر به جهت آن که عاشقان را رسم عاشقی آموزد و دردمندان را آئين بندگی، مشتاقان را راه نمايد و دوستان را دلالت فرمايد که اگر مدّعی ايمان و ايقانيد و آشفتهٔ جمال رحمن و اگر دلدادهٔ جمال دلجوی اوئيد و پريشان روی و موی او جام بلا را چون شهد بقا بنوشيد و نيش هلاک را چون نوش حيات بيابيد از راحت و آسايش بگذريد و از آلايش جهان آفرينش چشم بپوشيد خار مغيلان را چون پرند و پرنيان بدانيد و آتش سوزان را گلشن و گلستان شمريد ملح اجاج عذاب را چون عذب فرات بنوشيد و نوک سهام را چشمهٔ حيات بدانيد و تيغ و سنان را چون شهد امان بطلبيد از بادهٔ بلا مست و مخمور شويد و از حلاوت ابتلا ملتذّ و محرور. با وجود اين بلايا و رزاياء جمال قدم فديت ارضاً وطئتها اقدام احبّائه، آيا جايز است که جز بلا منحهٔ عظمی طلبيم و جز زخم مرهمی خواهيم و جز درد درمانی جوئيم جز موارد خوف مأمنی خواهيم و جز مواقع ذلّ ملجئی جوئيم جز در ميدان فدا جولان کنيم و به غير از تيغ جفا مونس جان خواهيم؟ لا و نفسه المهيمنة علی العالمين. ربّ ايّدنی علی الوفاء و الثّبوت علی امرک بين الوری و وفّقنی علی شرب کأس البلاء و الوقوع فی غمرات البأساء و الضّرّاء و التّجرّع من اقداح الرّزايا و التّضلّع من نسمات الوفاء فی سبيلک يا من بيده ملکوت الأرض و السّماء انّک انت الکريم المتعال. ع ع