٤٥

الله ابهی

ای منجذب الی الحقّ آنچه مرقوم نموده بودی قرائت و تلاوت گرديد و به نهايت روح و ريحان در مفهوم و معانيش دقّت شد زيرا مبشّر به اتّحاد و اتّفاق احبّا بود و مژدهٔ ‌الفت و يگانگی و محبّت ما بين دوستان داد. قسم به تراب مقدّس آستان مبارک چنان سبب سرور شد که از وصف خارج است. زيرا حضرت‌اعلی روحی لدمه‌ الاطهر الفداء به کمال سرور به ميدان فدا شتافتند و طلعات قدس به نهايت مسرّت جانفشانی نمودند و جمال قدم و اسم اعظم روحی و ذاتی و کينونتی لعتبته ‌الطّاهرة ‌الفداء جميع بلايا و محن از ضرب و شتم و سلاسل و اغلال و اسيری و نفی و سرگون و زندان و سجن قبول فرمودند تا نفوسی در حيّز وجود مبعوث گردند که مظاهر الفت حقيقی گردند و مطالع محبّت قلبی صميمی شوند. و تا اين انوار از افق قلوب به کمال اشراق سطوع ننمايد کور نتيجه نبخشد و مقصود حاصل نگردد و اين سدرهٔ مبارکه ثمر نبخشد و شجرهٔ طوبی بارور نگردد صبح اميد ندمد ظلمت نوميد متواری نشود جهان جهان تازه نگردد و ملکوت ادنی مرآت ملکوت اعلی نشود و جنّت ابهی نيارايد و انوار عطا نتابد. ع ع