٦٨

هوالابهی

ای هوشيا، جهانيان مدهوش اوهامند و بيهوشان صراحی و جام مدام. عکسی از پرتو تجلّی در خمخانهٔ عاشقان افتاد جوش و خروش در خيل آشفتگان افتاد و فرياد و فغان در قلوب عارفان. حال که‌ آن مجلّی طور با رخی تابان و جعدی عنبر افشان و زلفی مشکين و لعلی نمکين و جمالی ظاهر و حسنی باهر ساقی بزم امکان گشت و درهای ميکدهٔ ‌الهی را بر جهانيان گشود و می تجلّی خوشگوار سبيل فرمود و الحان بديع به گوش ميگساران رساند خاموش و محجوب و محروم ماندند. و چون حال را چنين يافت روی منير را در پس پرده کرد و جمال عظيم را در سحاب غيب متواری فرمود. ع ع