٧١

هو الله

ای ناظر به ملکوت جلال، پرتو جمال آفاق عالم را نورانی نمود و فيض رحمانی مبذول داشت دلبر آفاق اشراق کرد و عاشقان را مفتون جمال خويش نمود. حال هر چند آن شمس افول نمود ولی از ملکوت پنهان اشراق دارد و فيض ابدی بر آفاق مبذول داشته و ميدارد. صاحبان بصيرت جهان را به پرتو شمس حقيقت روشن بينند ولی نابينايان از مشاهدهٔ نور محروم گرديدند روز را گويند شب است و صبح را فرياد بر آرند که شام است. بگو ای بينوا آن آفتاب را افولی نه و آن نيّر ملأ اعلی را غروبی نيست افول و غروب بالنّسبه به‌ اهل ارض است امّا در آفتاب چه طلوعی چه غروبی همواره در نقطهٔ احتراق مشرق است و در اعلی ذروهٔ فيض ساطع و لامع و عليک البهآء الابهی .