٨٩

هو الله

ای اُفنون سدرهٔ مبارکه در ادوار سابقه يا ظهور تجلّی جمال بود و يا سطوع انوار جلال يا طلوع شعاع و انّک لعلی خلق عظيم بود و يا سطوع انوار انّ ‌الله بریء من المشرکين يا پرتو نيّر باهر بود و يا بارقهٔ سيف شاهر. ولی در اين کور عظيم و قرن کريم با وجود آن که نه قوّهٔ قاهره ‌بود و نه قدرت ظاهره نه تيغ باهر و نه سيف شاهر جلال و جمال دست در آغوش نموده در يک طلعت نوراء تجلّی و ظهور نمود. با وجود آن که جمال قدم روحی لاحبّائه‌ الفداء فريد و وحيد در دست اعداء اسير و در زير زنجير و شمشير مبتلا و سرگون بلاد و ديار آسيا و اروپا و عاقبت در سجن اعظم و اليه المنتهی درکمال جلال و جمال از افق عزّت قديمه طالع و لائح و ساطع و مشرق و نور بخشا خضعت له الاعناق و ذلّت له الرّقاب و عنت له الوجوه و خشعت له الاصوات. ع ع