٩٧

هوالابهی

ای مشتعل به نار محبّت الله از قرار مسموع آتشی افروخته داری و جانی چون پروانهٔ بال و پر سوخته در زجاجهٔ دل شمعی روشن داری و در خلوتخانهٔ قلب دلبری شاهد انجمن. سبحان الله اين چه سرّ سر بسته بود و اين چه حقيقت عجيبه که يار خلوتی شهرهٔ کوی و بازار است و دلبر در پس پرده رخ گشودهٔ هر ديار. آن جمال باقی به ملکوت جاودانی صعود نمود و آن آفتاب اوج توحيد در غيم غيب پنهان گشت مع ذلک انوار تقديسش از مطلع قلوب مظاهر تسبيح در سطوع و بحر عظيمش در غيوم متراکمهٔ امکان مستور ولی امواج جليلش بر سواحل وجود و مناهل شهود واضح و موجود. پس در عين پنهانی آشکاراست و دربحبوحهٔ غيبت از جميع مطالع و مشارق و مغارب پديدار. ع ع