١٠٥

هو الله

ای بندگان و کنيزان عزيزان الهی عالم انسانی از عجز و ناتوانی خاک سياه، چون ابر رحمت خداوند آگاه ببارد تراب اغبر لالهٔ احمر بروياند و خاک سياه گلشن روشن ملأ اعلی گردد. هر چند ما عاجز و نا توانيم ولی الطاف جمال مبارک بی حدّ و بی پايان. در شکرانه چاره ای جز اعتراف به قصور نداريم و علاجی غير از صمت و سکوت ندانيم زيرا عاجزيم و قاصر کليليم و عليل. پس ستايش خداوند آفرينش را که به موهبتش اين موران ضعيف سليمانی نمايند و اين پشه های عجز و نياز شهباز اوج راز گردند و سبب ظهور الطاف حضرت بی نياز شوند.

امّا حديث وارد که در ايّام سابق دو حرف صادر ولی در ايّام قائم جميع حروف ديگر ظاهر گردد. مقصود اين است که آنچه از آثار و علوم و احکام و قانون و بدايع وصنايع و کمالات عالم انسانی در ايّام سابق ظاهر شده به منزلهٔ دو حرف بوده ولی دراين ظهوربديع و بروز کنز منيع کمالات و فضائل عالم انسانی و علوم و فنون نامتناهی به درجه‌ای رسد که بمثابه جميع حروف ديگر باشد يعنی اين دور بديع از دورهای سابق اينقدر امتياز و فرق دارد. چنان که ملاحظه مينمائيد که هنوز قرن اوّل است در اين مدّت قليله چقدر اسرار کائنات از حيّز غيب به عالم شهود آمده چه سرّهای مکنون و رمز های مصون که در غيب امکان بوده ظاهر شده و چه اکتشافها از اسرار و حقايق اشياء تحقّق يافته و چه صنايع و بدايع جلوه نموده ديگر ملاحظه نما که من بعد چه خواهد شد.

باش تا صبح دولتش بدمد اين همه از نتائج سحر است

و عليکم و عليکنّ البهآء الابهی . ع ع