١٠٦

هوالابهی

يا من تحمّل البلايا و الرّزايا فی سبيل‌ الله و اشتدّت ارياح ‌الامتحان عليه فی محبّة الله و ثبتت و رسخت قدماه علی عهد الله و ميثاق‌ الله طوبی لک ثمّ طوبی بما فزت بعناية ‌الله وشربت من عين التّسنيم و کأس السّلسبيل فی حديقة‌ الرّبّ الجليل من فيض رحمة‌ الله لعمرک لو علمت ما قدّر لک فی الملکوت‌ الابهی لَطِرْتَ بجناح الشّوق و اباهر الانجذاب و قوادم‌ الاشتياق‌ الی‌ الرّفيق ‌الاعلی و الافق الانور الاسمی فسبحان ربّی الابهی قال تعالی و لَسوف يعطيک ربّک فترضی.

احبّای الهی را صلای حيّ علی الموهبة العظمی حيّ علی‌ المنحة‌ الکبری حيّ علی العطيّة الجُلّی زن و بگو اين عصر قرن حضرت کبرياست و اين عهد زمان شدّت سطوع انوار ملأ ابهی وقت جوش و خروش است و زمان اشتعال در قطب عالم قِدم. قدم در سبيل رحمن نهيد و علم بر اعلی قلل جبل آفاق زنيد از اشراق نيّر اعظم جهان پر غم را فرح و سرور بخشيد و آتش عشق به جان عالم و آدم زنيد هر يک در فلک هدی ستارهٔ روشنی گرديد و در فلک نجات مأمن و مسکن گزينيد. اين ايّام را فدای آمال پرآلام مکنيد و اين جوهر نفيس را تبديل به شیء خسيس ننمائيد فضل عظيم است و جمال قدم روحی لاجسام احبّائه ‌الفداء رحيم و کريم. فاستخيروا ما تريدون من فضل ربّکم‌ الرّحمن ‌الرّحيم و البهآء عليکم يا عباد الرّحمن و علی کلّ ثابت مستقيم علی عهد الله و ميثاقه الغليظ. ع ع