١١٢

هوالابهی

ای دوستان الهی و ياران رحمانی در اين کور عظيم و نعيم مقيم که فيوضات الهيّه و تجلّيات رحمانيّه شرق و غرب عوالم غيبيّه و آفاق شهوديّه را احاطه نموده است به قسمی که هر شراره ای شهاب ثاقب شده و هر ذرّه ای جبل باذخ گرديده سرج حکم مشاعل يافته و نجوم سطوع شموس نموده قطرات موج بحور يافته مستضعفين ائمّه و وارثين گشته هياکل ساده قميص دانائی پوشيده و رؤوس باکلاه عَلَم علم برافراخته مستمندان به گنج بی پايان پی برده، بايد احبّای الهی چون دريا به جوش آيند و چون ابر در خروش چون عندليب در حدائق تقديس به لحن حبيب بسرايند و چون نجوم هدی از مطلع صفات و اسماء حسنی بدرخشند اشجار بارور گردند و ازهار لطيف معطّر دراری صدف عرفان شوند و مجاری ماء حيوان ايقان، از سلسبيل عنايت بنوشند و بنوشانند و از صهبای موهبت بچشند و بچشانند. و اين مقام اعزّ اکرم اعلی ميسّر نگردد مگر به شوق و شعف و انجذاب و ذوق و شغف و اشتعال و اشتغال و ثبوت و رسوخ بر عهد و پيمان ربّ ‌الارباب و البهآء عليکم. ع ع