١٢٠

ای دوستان معنوی حضرت احديّت اشراق انوار هدايت فرمود و فيض عنايت مبذول داشت وموهبت بی پايان شايان نمود ظلمت ضلالت متواری شد و غيوم کثيفه متلاشی گرديد هيکل هستی به خلعت جديد بديع مزيّن گشت و عالم ‌امکان به‌ آثار رحمت رحمن آرايش يافت. حال طيور ليلی‌ از حفرات شبهات فرياد برآرند که نور حقيقت معدوم شد و آثار موهبت حضرت احديّت مفقود گشت بساط رحمانی منطوی گرديد و خيمهٔ الهی از بن برافتاد نسيم موهبت مقطوع شد و پرتو شمس هدايت مظلم و تاريک گشت آفاق از اشراق محروم شد و بر شرق و غرب چون قلوب آن حزب بی ادب ظلمت شب مستولی گشت گلشن الهی گلخن ظلمانی شد و جنّت ابهی خارستان جسمانی گرديد نعوذ بالله من ذلک کورانند و کران گنگانند و بی خردان خراطين زير زمين اند و کرم مهين اسفل سافلين ‌از جهان روشن علّيّين خبری ندارند و از سپهر برين رحمة للعالمين اطّلاعی نيافته‌اند در طبقات سفلی های و هوی و حرکتی دارند و از کثافات شبهات فيض و برکتی جويند. اين است رزق مقسوم اهل شجرهٔ زقّوم فليملئوا منه ‌البطون هذا جزائهم بما نقضوا ميثاق الحيّ القيّوم. ای ياران الهی به شکرانهٔ ثبوت نا متناهی بر عبوديّت آستان حضرت يزدان قيام نمائيد و به صلوة و صيام پردازيد و در نشر نفحات بکوشيد و ترويج آيات بيّنات نمائيد سبحات را بدريد حجبات را خرق نمائيد سلسبيل حيات ببخشيد و طريق نجات بنمائيد. هذا ما يوصيکم به عبدالبهآء فی کلّ صباح و مساء و عليکم التّحيّة و الثّناء. ع ع