١٢٧

ای دوست الهی اگر چه در جميع مراتب فيوضات حضرت حيّ قديم چون غيث هاطل نازل و کلّ ذرّات از تجلّيات اسما و صفات با نصيب و با بهره ولی تجلّيات‌ الهيّه چون آيات مستودعه باشد و اين عبارت‌ از امر عاريت و عارضهٔ بی ثبات و بی ماهيّت است بقائی و نتايج کلّيّه‏ ای ندارد. و امّا چون تجلّيات حقيقيّه که‌ آيات مستقرّهٔ ‌الهيّه ‌است تحقّق يابد آثار باهره‌اش‌ آفاق‌ امکان را احاطه نمايد و شرق و غرب عالم وجود را روشن و منوّر کند. مثلاً برق را ملاحظه نمائيد که عبارت‌ از نمايشی بود هر چند متتابع ظاهر گردد راه ديده نشود و کوه و دشت و صحرا مکشوف نگردد آنچه آرايش آفاق است و کاشف علی الاطلاق اشراقات نيّر اعظم است و السّلام. ع ع