١٥٦

هو الله

ای ثابت بر پيمان نامهٔ شما رسيد و از مضمون اطّلاع حاصل گرديد به موجب دستور العملی که مرقوم ميشود بيان نمائيد و کلمه ‏ای زائد برآن صحبت مفرمائيد. و آن اين است که حضرت ابراهيم عليه ‌السّلام عهد موعود حضرت موسی را گرفت و بشارت به ظهور او داد و حضرت موسی عهد حضرت موعود حضرت مسيح را گرفت و عالم را به بشارت ظهور او مژده داد و حضرت مسيح عهد فارقليط را گرفت و بشارت به ظهور او داد و حضرت رسول محمّد عهد حضرت باب را گرفت و باب موعود حضرت محمّد بود زيرا بشارت به ظهور او داد وحضرت باب عهد جمال مبارک حضرت بهاء الله را گرفت و بشارت به ظهور او داد زيرا جمال مبارک موعود حضرت باب بود و جمال مبارک عهد موعودی گرفت که بعد ازهزار سال يا هزاران سال ظهور خواهد نمود. و همچنين به اثر قلم اعلی عهد و ميثاقی عظيم از جميع بهائيان گرفت که بعد از صعود متابعت مرکز ميثاق نمايند و سر موئی از اطاعت او انحراف نجويند و در کتاب اقدس در دو موقع صراحتاً امر قطعی فرمودند و به تصريح مبيّن کتاب را تعيين کردند و در جميع الواح الهيّه علی الخصوص سورهٔ غصن که معانی آن جميع عبوديّت عبدالبهآء است يعنی عبدالبهآء آنچه بايد و شايد از قلم‌ اعلی نازل و عبدالبهآء چون مبيّن کتاب است ميگويد اين سورهٔ غصن يعنی عبدالبهآء عبوديّت عبدالبهآء است و بس. باری از خصائص اين دور حضرت بهاء الله که در دورهای سابق نبوده‌ است يکی اين است که حضرت بهاءالله مجال اختلاف نگذاشت زيرا در يوم مبارکش به اثر قلم اعلی عهد و ميثاق گرفته و مرجع کلّ را بيان فرموده و مبيّن کتاب را تصريح کرده و ابواب تأويل را مسدود نموده جميع بايد شکر خدا کنند که در اين دور مبارک کلّ را راحت فرموده و مجال تردّد نگذاشته لهذا بايد اطاعت و انقياد نمود و توجّه تامّ داشت. امّا کلام بايد حصر در اين باشد ابداً تجاوز از اين ننمايد تا سبب ائتلاف و دافع اختلاف باشد و عليک البهآء الابهی. ع ع