١٥٩

… شما بايد هوشيار باشيد و نفوس را از نفثات خفيّه و همسات سرّيّه محافظه نمائيد و ثابت بر ميثاق به نصّ صريح الهی بنمائيد که برهان قاطع است تا وحدت بهائی محافظه گردد و الّا هر روز مذهب جديدی پيدا شود و بکلّی تفرقه حاصل گردد و امر الله محو و نابود شود . اگر چنانچه محافظهٔ وحدت بهائی به قوّهٔ ديگر ممکن بود همه را به آن ميخواندم و لکن ملاحظه فرمائيد که آيا وحدت بهائی حفظش به هيچ قوّه‌ای ممکن جز به قوّهٔ ميثاق؟ لهذا کلّ را به تمسّک به ميثاق وصيّت مينمائيم محض محافظهٔ وحدت بهائی اگر چه نظر به وقايع دورهای سابق بشود حرکات نقضيّهٔ اين کور هيچ اهمّيّتی ندارد. بعد از مسيح آريوس باطريک اسکندری مذهب جديدی ايجاد نمود و بسيار متکلّم و متهوّر و ناطق و مقتدر بود که يک مليون و نيم از نفوس را به ظلّ خويش آورد حتّی امپراطور قسطنطين را ولی چون منحرف از ميثاق مسيح بود عاقبت محو و نابود گشت و آن ميثاق اين بود که خطاب به پطرس ميفرمايد انت‌ الصّخرة و علی هذه الصّخرة ابنی کنيستی و اين روايت است که بعضی از حواريّين حکايت از لسان مسيح کرده اند با وجود اين هشتصد سال وحدت مسيحی را اين ميثاق تلويحی محافظه کرد. حال ميثاق تصريحی موجود روايت نيست به اثر قلم ‌اعلی است که ‌اوّل خطاب به ناقضين صراحةً ميفرمايد و نام ‌آن را کتاب عهد گذاشتند و اين کلمه به اثر قلم اعلی در جبههٔ لوح مرقوم ديگر حرکات و سکنات و ايماء و اشارات و تلويح و تغيير و تفسير عبارات از اهل شبهات چه حکمی دارد نهايت اين است که خود را محروم نموده و مينمايند وعاقبت به بئر ظلماء خسر الدّنيا و الآخرة ‌می‌افتند و لابدّ است که هر دريای پر موجی را کفی و هر ذهب ابريز را در آتش کفی هل رأيت محيطاً موّاجاً خالياً من‌ الزّبد او ذهباً ابريزاً بلا غشّ فی‌ لهيب من‌ النّار و صرّح بهذا الکتاب قال و قوله‌ الحقّ و انزلنا من السّماء ماء فسالت‌ اودية بقدرها فاحتمل السّيل زبداً رابياً و علی الّذی يوقدون عليه فی‌النّار زبد مثله (يعنی الذّهب الابريز) فامّا الزّبد فيذهب جفآءً و امّا ما ينفع النّاس فيمکث فی‌الأرض. ملاحظه کنيد که چگونه تصريح فرموده‌اند، حال بحر ميثاق‌ الی‌الأبد باقی و بر قرار است و هذا ما ينفع النّاس و به موجی از آن اين کفها يذهب جفآءً ليس له قرار ذرهم فی خوضهم يلعبون. الحمد لله تو دوست جانی و يگانه يار وفادار منی بايد حامی ميثاق باشی و حافظ نفوس از زلّت و لغزش و عليک ‌البهآء الابهی. ١٠ آب ١٩١٩عبدالبهآء عبّاس