١٦٥

هوالابهی

ای ياران الهی ای مقبولان درگاه حضرت غير متناهی حضرت شهيد چون نور سعيد از مطلع توحيد ساطع و لامع و واضح و مشهود ولی بصائر محروم با چهرهٔ تابان و جبين مبين و جمال دلنشين از اعلی افق علّيّين ندا ميکند، ای ياران من ای بزرگواران من، من کأس طافح از موهبت کلّيّه نوشيدم و شهد ملکوت ابهی را از دم شمشير چشيدم پيراهن کهن برانداختم و در افق عزّت علم افراختم واز عالم خاک به اعلی افق افلاک سمند شهادت تاختم. از اين افق روشن ندا مينمايم ای عزيزان من ابواب موهبت کبری مفتوح است و صدور اهل بها مشروح و کأس عطا در دوران است و نغمات طيور فردوس اعلی واصل به آذان. نسيم رياض ملکوت ابهی عنبر شميم است و نديم خلوتگاه حقّ هر شخص حليم. صلای عامّ است که بلند از درگاه عزيز علّام است ندای يا بشری است که متتابع از ملأ اعلی است قدر اين فضل را بدانيد و قيمت اين موهبت را بشناسيد رحمت حقّ بحر بی پايان است و الطاف جمال ابهی چون مه تابان. اگر بدانيد چه فيضی شامل است و چه فوزی کامل قسم به روی دلجوی محبوب ابهی و آن تبسّمهای جان فزای آن دلبر بی همتا رقص کنان جان فشانی کنيد و پاکوبان به ميدان قربانی ميشتابيد يک دست جام لبريز شهادت را در دست گيريد و يک دست صيد موهبت کبری را به شست آريد و طوبی طوبی گويان و بشری بشری فرياد کنان در ميدان فدا دست در آغوش دلبر شهادت کبری کنيد.

ای ياران دل و جان من دمی مخسبيد و نفسی ميارميد و آنی تأنّی نکنيد به کمال فرح و سرور و ثبوت بر عهد و ميثاق ربّ غفور و اميد وصول به افق پرنور در نشر نفحات الله کوشيد و در ترويج امر الله منادی ميثاق گرديد و مبشّر به عهد و پيمان از ثدی عنايت بنوشيد و به کمال همّت بکوشيد و در آتش محبّت الله بجوشيد و به جان و دل بخروشيد تا محرم اين سروش گرديد و همدم اين ادراک و هوش. اين جهان جهان سلطنت جمال ابهاست و اين عالم مقرّ سرير حکومت حضرت اعلی آفتابش طالع من دون غروب قمرش لائح من دون افول نجومش ساطع من دون نزول افقش روشن من دون غيوم بحورش پر موج و طيورش در اعلی مرکز اوج انهارش تسنيم و سلسبيل است و اشجارش نهالهای باغ ربّ جليل فسحتش وسعت لا مکان اقليمش کشور جهان جان سرورش لقای ربّ غفور مائده اش فيوضات جمال مشکور کأسش کان مزاجها کافور عنوانش منشور حيات ابدی مقدّس ازکرور دهور. ای ياران من بانگ بانگ ميثاق است و عهد عهد محبوب آفاق و موهبت موهبت نيّر اشراق تأييد ابدی است توفيق سرمدی است قدرت حضرت الهی قوّت موهبت حضرت رحمانی، ديگر چه خواهيد و چه جوئيد و در چه راهی پوئيد؟ البدار البدار يا اصحاب، البدار البدار يا احباب و البهآء عليکم. ع ع