١٨٢

هوالابهی

ای قبسهٔ پر شعلهٔ نيران محبّت‌ الله ‌اقوام عالم هر يک به حجابی‌ از جمال معلوم و مليک قيّوم محتجب شدند. قومی طالب حشمت و دولت بودند و مشتاق عظمت و عزّت چون بلايای سبيل الهی را ديدند فرار کردند و بيقرار شدند. حزبی علامات و اشارات ظهور را به حسب اصطلاح عوام گرفته اند و از حقيقت مقصد سيّد انام غافل شدند. جمعی از برای حقّ به حسب اوهام خويش صفت و سمتی و هويّت و صورتی معنوی تصوّر نمودند چون مخالف آن يافتند درپس پرده ماندند. باری تو که جميع اين حجبات را دريدی و اين سبحات را خرق نمودی شکر کن خدا را شکر کن خدا را. عبدالبهآء عبّاس