ای محبوس در محبّت الهی حبس و زندان هرچند اذيّت جسم و جان است ولی در سبيل رحمن آرزوی جان و وجدان زنجيرش طوق سلطنت است و خاک و غبارش افسر سروری دو عالم ظلمتش نورانی است و محنتش راحت روح عالم انسانی بشريّت هرچند ضعيف است و تحمّل صدمه شديد ندارد امّا روح در نهايت قوّت است و مقاومت صد هزار بلا در سبيل حضرت ابهی نمايد شکر کن خدا را که به قوّت روح مقاومت نمودی و تحمّل اين مشقّت در سبيل سلطان احديّت فرمودی و عليک التّحيّة و الثّنآء**.** ع ع