هوالأبهی - يا من استبشر ببشارات اللّه قد تبلّج صبح…

١٢٣

هوالأبهی

يا من استبشر ببشارات اللّه قد تبلّج صبح الهدی ولکنّ العمْی لفی احتجاب عظيم قد هتف الهواتف من الافق الاعلی ولکنّ الصّمّ لفی حجاب وقرٍ شديد قد نطقت السن کلّ شیء بالثّناء ولکنّ المرجفين المجحفين لفی خرس قوی قد اهتزّت کلّ شجرة من نفحات اللّه ولکنّ المتزلزلين کاعجاز نخل خاوية او خشب يابس ليس له حرکة من هبوب النّسيم قد تعطّر کلّ الارجاء بما انبثّ و انتشر انفاس طيب الميثاق ولکنّ المزکومين لفی حرمان عظيم قد جری الماء المعين و سال السّلسبيل و نبع عين التّسنيم ولکنّ النّاکثين ينکرون الطاف البهاء و احسان البهاء و عطاء البهاء و يقولون قد غيض بحر البهاء و اقلع سماء فيض البهاء و غاب نور البهاء و انقطع اشراق اشعّة الطاف البهاء و اظلمت الارض و السّماء و تکاثفت غيوم الضّلال فی کور البهاء و غطّت افق امر البهاء ظلمات حالکة مانعة للهدی الا انّهم فی احتجاب و غفلة و عمهٍ عظيم**.**

سبب قلّت مکاتبه کثرت اشغال و احزان است والّا مخابره دائمی آرزوی دل و جان است چه نعمتی در حيّز امکان اعظم از ذکر حقّ و ياد دوستان است ولی به جانان قسم که هر کس به جای اين عبوديّت محضه بود از شدّت بلاياء جان را فراموش مينمود و خويش از خاطر ميرفت ملاحظه فرمائيد که به چه مصيبتی گرفتارم اندکی تصوّر نمائيد بعضی از ياران نيز به جای آن که بکوشند اين زخم را مرهمی نهند در سرّ سرّ نمک پاشند ديگر چگونه مجال نگاشتن است و ممکن گردد و البهاء عليک**.** ع ع

باری شما پناه به حقّ بريد که از اين افتتان شديد محفوظ مانيد زيرا متزلزلين سرّی پيدا شده که به انواع دسائس عظيمه القای شبهات مينمايند اين است که ميفرمايد که به ظاهر شبانيد و به باطن ذئب اغنام من گشته‌ايد شکر کن تا محفوظ و مصون مانی و به قوّت الهيّه اين نفوس را چون شهاب ثاقب طارد گردی و دافع شوی**.** ع ع