اللّه ابهی - يا من توجّه الی ديار اللّه فی صون حماية…

١٦٨

اللّه ابهی

يا من توجّه الی ديار اللّه فی صون حماية اللّه فديت بروحی کلّ من قام بالعبودية للعتبة السّامية العليا چنين معلوم ميگردد که در ديار الهی احبّای رحمانی هريک در مقامات عرفان نسبت به اين عبد بيانی مينمايد و نعوت و محامدی عنوان ميکند جمال قدم روحی لمن قام لعبوديّته الفدا در مقام نعت و ستايش حضرت سيّدالشّهداء عليه السّلام تربت طاهره‌اش را ستايش ربّ الارباب فرمايد و اين نظر به نسبتش به آن نفس مقدّس است ولی از آن جائی که مدارک عرفان مختلف لهذا بايد کلّ احبّای الهی رجوع به کلمه واحده نمايند تا کلّ در ظلّ کلمه توحيد استقرار يابند و آن کلمه بيان اين عبد است آنچه اين عبد ميگويد و يا مينويسد بايد به آن تمسّک نمايند اين عبد از جميع اسماء و صفات و القاب عاری و فراری و اسم و لقب و کنه و ذات و صفت و رسم عبدالبهاء است يعنی عبوديّت محضه صرفه حقيقيّه الّتی لاتقبل لا تأويلاً و لا تفسيراً و لا تحويلاً و لسان احبّای الهی بايد ترجمان لسان اين عبد باشد و قلمشان ترجمان قلم اين عبد فلايخاطبنی و لايذکرنی احد الّا بهذا النّعت العظيم هذا هو النّعت الّذی ينشرح به صدری و يفرح به روحی و ينعش به قلبی و يخضرّ به عودی و يتعطّر به مشامی و يتنوّر به وجهی و تقرّ به عينی و تلتذّ به اذنی و ليس لی اسم و لا رسم و لا نعت و لا صفة و لا لقب و لا ثناء الّا هذا الذّکر الحکيم**.**

از جميع احبّاء رجای اين عبد اين است که شب و روز دعا نمايند که اين عبد به شروط عبوديّت جمال قدم موفّق گردد و البهاء عليک**.** ع ع