ای جناب جذّاب اشعار قرائت گرديد هرچند مانند آب روان…

١٧١

ای جناب جذّاب اشعار قرائت گرديد هرچند مانند آب روان بود ولی مضمون موافق طبع عبدالبهاء نيامد ميدانی که من جز فناء محض و انعدام صرف و فقر بحت و عجز باتّ آرزو نداشته و ندارم نهايت آمال اين عبد اين است که به عبوديّت صرفه آستان مقدّس موفّق گردم و بارها مرقوم گرديد که هذا مسجدی الأقصی و هذا سدرتی المنتهی و هذا غايتی القصوی و هذا جنّتی المأوی، اگر ذکری از اين عبد خواهی مرقوم دار تراب آستان مقدّس، بنده درگاه احديّت، فانی در عبوديّت، سرگشته بيابان محبّت اللّه، گمگشته صحرای عشق الهی، سرمست باده عشق حقّ، منجذب انوار جمال مطلق از اين قبيل و مادون اين ابداً مقبول نيست اگر در اينجا بودی چوب موفوری ميزدم و عليک البهاء الأبهی**.**