هوالله - … اين عبد را مقصود چنان است که روز به روز…

١٨٣

هوالله

… اين عبد را مقصود چنان است که روز به روز عبوديّتم به آستان مقدّس عظيمتر گردد و ارکان خضوع و خشوع متين‌تر به جان عزيزت قسم تراب ذلّت را در درگاه احديّتش به عزّت ربّ الاربابی تبديل ننمايم اين است منتها آرزوی اين عبد و آن حضرت واقفند به احبّای الهی بفهمانيد که ما بايد آنچه منتها آرزوی اوست بگوئيم و بدانيم و اساس عقائد خويش نمائيم او خود را عبدالبهاء ناميده و تاج اين عبوديّت بر سر نهاده اين اکليل از جواهر زواهر کنز عظيم است که بر سر اختيار کرده ما بايد به مشاهده تلألؤ لئالی مکنونه و فرائد مخزونه‌اش چشم را روشن نمائيم و رسم انعدام و فناء و محو و محق را بياموزيم که مظاهر مقدّسه هميشه به اثبات علوّ منزلت خويش قيام ميفرمودند و اين عبد بهاء اهتمامش به محويّت و اثبات عبوديّت و سقوط خويش است پس کلّ فناء و اضمحلال را از او بياموزيم و بر روش او سلوک نمائيم…