… ای ياران الهی اين عبد در حالت محو و فنا و محق و بينوا…

١٨٥

… ای ياران الهی اين عبد در حالت محو و فنا و محق و بينوا از دوستان در نهايت رجا استدعا مينمايد که آنچه از قلم اين مسجون صادر آن را تابع و قائل و معتقد گردند غير از آن کلمه‌ای بر لسان نرانند و نعت و ستايشی ننمايند و مقام و مرکزی نجويند و مدح و ثنائی نگويند و آن اين است که اگر نفسی از مقام اين عبد پرسش نمايد جواب عبدالبهاء اگر معنی غصن استفسار کند جواب عبدالبهاء اگر معانی سوره غصن طلب نمايد جواب عبدالبهاء اگر معانی فرعيّت منشعب خواهد جواب عبدالبهاء. خلاصه به کلمه عبدالبهاء کلّ اکتفا کنند و بدون آن کلمه‌ای حتّی کلمه غصن در تحرير و تقرير خويش بر زبان نرانند و از اين کلمه بهيچوجه تجاوز نگردد و حرفی و گفتگوئی نشود و اگر چنانچه نفسی حرفی ديگر به زبان راند اين عبد را هدف سهام نمايد و سبب احزان شود زيرا نهايت آرزو و منتهی آمال عبدالبهاء آن است که در آستان مقدّس عبد صادق باشد اين موهبت در جميع عوالم اين عبد را کفايت است. سبحان‌اللّه در بعضی موارد سؤال و جواب از کيفيّت توجّه ميگردد و حال آن که اين ذکر لزوم ندارد زيرا اين عبد نفسی را به توجّه دلالت ننمود تا بحث در کيفيّت آن گردد عبدالبهاء کلّ را به کلمه عليا خواند و به عبوديّت آستان مقدّس امر کند و به تبليغ امر اللّه و نشر نفحات اللّه و اعلاء کلمة اللّه تشويق و تحريص کند و اين از اوامر قطعيّه ربّ الوجود است تعلّق به اين عبد ندارد و همچنين از جميع ياران الهی رجا مينمايم که به موجب وصايا و نصايح جمال مبارک حرکت کنند تا آن که در عالم وجود سراجی برافروزند و حجبات ملل عالم بسوزند و به نار محبّت اللّه بگدازند و به تبليغ امر اللّه بشتابند و به احياء نفوس برخيزند دشمنان را مظهر احسان گردند و اعدا را مائده سما شوند به اهل جفا به صرف وفا رفتار کنند خائنان را امين و امان گردند کاذبان را صدق لسان بياموزند اهريمنان را فرشتگان گردند خونخواران را مرهم دل و جان شوند نوميدان را مرکز اميد گردند و محرومان را نصيب جزيل بخشند هذا نصحی وذکری ورجائی ومنائی هنيئاً لمن وفّقه اللّه علی هذه المواهب ويسّر له هذه الرّغائب وحرسه من النّوائب وعليکم البهاء وعليکم الثّناء وعليکم التّحيّة من جمال اللّه الأبهی يا احبّاء اللّه**.** ع ع