اللّه ابهی - ايّها الخادمان لميثاق اللّه از قرار اخبار…
٢١٠
اللّه ابهی
ايّها الخادمان لميثاق اللّه از قرار اخبار در آن نقطه و سائر نقاط در بين احبّاء اللّه اختلاف حاصل و اين اختلاف اسباب نفاق و شقاق گشته و اختلاف در حقّ اين عبد بوده هر يک به حسب ادراک و مشرب خويش بيانی مينمايد و حال آن که کلّ بايد ادراک و تصوّر خود را فراموش نمايند و آنچه از اين قلم صادر من دون تأويل و تفسير قبول نمايند و قلب را به آن انوار بيارايند و مشام را به نفحه معانی اين حديقه حقيقت معطّر فرمايند و مذاق را از شهد بيان اين خامه شيرين کنند و کلّ متمسّک به صريح عبارت شوند و حرفی زياده و نقصان ننمايند تا کلّ در ظلّ کلمه توحيد محشور گردند و از ماء معين تفريد بنوشند و حصن حصين امر اللّه محفوظ ماند و بنيان کلمة اللّه بلند گردد و اگر چنانچه در ميان احبّاء اختلاف در مسئله‌ای حاصل گردد طرفين سکوت نمايند و استفسار از اين عبد نمايند و با يکديگر نهايت محبّت را ملاحظه کنند تا جواب برسد و آنچه جواب داده شود طرفين اذعان کنند تا رفع اختلاف شود**.**
خلاصه اين است مطلب که اين عبد از بدو طفوليّت در مهد عبوديّت نشو و نما نموده و از ثدی محويّت شير خورده و در آغوش رقّيّت پرورش يافته يعنی بندگی جمال قدم در پوست و گوشت و استخوان اين عبد امتزاج يافته و بمثابه روح در بدن گشته نهايت آمال و آرزوی اين عبد تحقّق به عبوديّت صرفه محضه بحت بات جمال ابهی در جميع عوالم غيب و شهود است و به هيچ مرتبه‌ای يعنی وصفی و نعتی و ستايشی و مقامی و شأنی و کمالی و خداوندی و ربوبيّت اين عبوديّت را تبديل ننمايم و روی اين عبد به نور عبوديّت در ملکوت ابهی روشن است و تارک اين حقير به افسر بندگی جمال قدم مزيّن. فواللّه الّذی لا اله الّا هو نفحه عبوديّت روح حيات اين عبد است و اين قلب به هيچ نسيمی اهتزاز نيابد مگر به بوی خوش جانبخش بندگی جمال قدم هذا روحی و ريحانی و عزّی و شأنی و افق مبينی و نور جبينی و مقام علّيّينی و منتها آمالی و غاية مقصدی لهذا بايد جميع احبّاء اين مقام را از برای اين عبد اثبات نمايند تا سبب مسرّت قلب اين عبد گردند و علّت اتّفاق کلمه**.** ع ع