ای متمسّک به حبل متين خوشا به حال تو که به هيچ حجابی محتجب نگشتی و به هيچ نسبت و قرابتی متمسّک نشدی جز رضای حضرت احديّت مراد و آرزوئی نداشتی و به غير تخم بندگی در مزرعه آزادگی نکاشتی ولی حسرت از برای نفوسی که به هوائی از نفحات حديقه ميثاق محروم ماندند و به صدائی از ندای عهد الست اصمّ ممنوع گشتند به قطرهای از دريای بخشايش غافل گشتند و به نجمی آفل از کوکب بازغ ذاهل شدند هنيئاً لک واسفاً عليهم واللّه يؤيّد من يشاء علی صراط مستقيم**.** ع ع