هوالأبهی - ای شمع انجمن عرفان در اين ساعت که طير حديقه…

٢٣١

هوالأبهی

ای شمع انجمن عرفان در اين ساعت که طير حديقه وفا بال و پر گشوده که در فضای جانفزای ياد ياران پروازی نمايد و بر شاخسار ذکر و ثنا لحنی آغاز کند که بحر اعظم محبّت اللّه چنان موجی زد که طوفان از سر بگذشت و نار موقده در سدره رحمن چنان شعله‌‌ای برافروخت که خامه و نامه و فؤاد و مداد را جميعاً بسوخت لکن چون امطار رحمت نازل بود و معين عنايت نابع آن حرارت به اين فيض رحمت اعتدال يافت و مجال تحرير حاصل گشت. از عدم ارسال جواب شکوه فرموده بوديد و اين را دليل فتور در آنچه محکمتر از بنيان مرصوص است نموده بوديد و حال آن که آنی نميگذرد مگر آن که به خاطر ميآييد فراغت از ذکر احبّای الهی ممکن نه و به يقين مبين خود مطّلعيد که از کثرت اشغال مجال آه و ناله ندارم و زاری و فغان مهلت نيست و فرصت و آرامی آنی ميسّر نه باوجود اين مکتوبی به شيراز ارسال شد که وصول يافت و حال نيز به تحرير اين ورقه پرداختم به يقين مبين بدان که به لحاظ فضل ملحوظی و به منتهای حبّ اين قلوب مشمول. از فضل جمال قدم سائليم و از صميم قلب آمل که موفّق بر رضای الهی شوی و مؤيّد بر اثبات و بيان قوّت و سلطان عهد و پيمان حضرت يزدان گردی اليوم اين امر اعظم امور و اهمّ شئون است چه که اساس امر الهی و بنيان دين رحمانی است اليوم ثبوت و رسوخ بر عهد و ميثاق اللّه چنان که بايد و شايد لازم و قوّت و قدرتش را ادراک و تفهيم واجب تا حصن حصين امر اللّه محفوظ و مصون از رخنه شبهات ماند…