ای بنده جمال ابهی اليوم سراپرده پيمان در قطب جهان بلند و به عنان آسمان رسيده و امکان را در سايه خود گرفته و از جميع جهات احاطه نموده ولی بعضی نوهوسان بیتميز در طهران و تبريز خود را از اين ظلّ ممدود محروم نمودهاند و پناه به سياه چادر اهل فتور بردهاند. بگو ای بی فکران اين سرادق عظمت را يد قدرت بلند نموده عمودش کتاب عهد است و قماشش کتاب اقدس و طنابش جميع الواح الهيّه کسی رخنه نتواند بلکه خود را محروم تواند کرد اين چه بلاهت است و اين چه صباوت و البهآء عليک**.** ع ع