اين عبد را تو ميدانی که از بدايت امر شب و روز فکری…
٢٧٣
اين عبد را تو ميدانی که از بدايت امر شب و روز فکری جز به قدر وسع و عجز خويش در خدمت به امر اللّه نداشتم و دمی نياسودم و شبی نيارميدم هيچ شامی آرام نداشتم و هيچ بامدادی راحت فؤاد نيافتم در جميع احيان در جوش و خروش و تعب بودم و در کلّ اوقات در مشقّت و زحمت و حال نيز شب و روز در زحمت بی نهايت بسر ميبرم و در مشقّت جان و وجدان روز شب ميکنم و در کلّ احيان متضرّع به ملکوت ابهی هستم که به زودی ترک اين قالب بالی ضعيف نمايم و به آستان مقدّس ملکوت توجّه کنم و به هيچ وجه از نفسی گله ندارم و از کسی دادرسی نطلبم اين چند روز را به خدمت عتبه مقدّسه مشغولم و جز اعلاء کلمه الهيّه شب و روز مشغوليّتی نخواهم جميع اوراد و اذکار را فراموش نمودم و ورد واحد را ذکر مستمرّ نمودم و آن نشر نفحات اللّه و تشويق و تحريص بر اعلاء کلمة اللّه است ادّعای مقامی ندارم و مدّعی رتبه‌ای نيستم يک عبد مبتهلم و يک بنده متضرّع اعلم انّ العبوديّة فی عتبته السّامية ابهی جوهرة تتلألأ فی اکليلی الجليل و تاجی الوهّاج و هذا غاية مطلبی و منتهی مقصدی**.**
الهی الهی اعرج بی الی ملکوت علائک و ارفعنی اليک و نجّنی من هذه الأذکار و خلّصنی من هذه الأوزار فوجمالک القديم ونورک المبين واسمک العظيم انّنی ضاقت عليّ الأرض بما رحبت و اشتدّت عليّ الأزمة بما انعقدت حتّی انحنی ظهری و ابيضّ شعری و ضعف سمعی و بصری و وهن عظمی و ذاب لحمی فی فراقک و ليس لی سلوة لقلبی و لا راحة لروحی و لا بشارة لنفسی و لا سکينة لفؤادی الّا تأييدات ملکوتک الأبهی و توفيقات جبروتک الأعلی**.** ای ربّ ايّدنی بجنود ملائکتک و اشدد ازری علی خدمتک و قوّ ظهری فی اعلآء کلمتک و فرّج کربی بنشر نفحاتک و ثبوت اقدام اصفيائک و استقامة احبّائک فی ترويج امرک و تشهير ذکرک و اسفک دمی فی سبيلک و شتّت شملی فی محبّتک و اجعلنی من عبادک المخلصين و احفظنی من تأويل محکماتک و احرسنی من تفريق کلمتک انّک انت الکريم الرّحيم الوهّاب**.** ع ع