٥

هو اللّه

ای ثابت بر پيمان نامه ٢٧ اگست ١٩٢٠ رسيد در جواب مجبور به اختصارم. نظر به اعمال قبيحه نفوس نبايد کرد زيرا بسيار مشکل است اين ميزان امر اللّه نباشد. چه بسيار نفوس که به حسب ظاهر در ظلّ سدره مبارکه ولی به حقيقت بسيار دور و محروم بلکه از بيگانگان محروم‌تر و محجوب‌ترند. ميزان عملست نه قول چنانچه در آيه قرآن می‌فرمايد و من النّاس من يقول آمنّا باللّه و باليوم الآخر و ما هم بمؤمنين يخادعون اللّه و رسوله و ما يخدعون الّا انفسهم، چنانچه در هر عهد و عصر وقوع يافته. يهودای اسخريوطی در زمان مسيح روحی له الفداء رئيس حواريّين بود عاقبت به درهمی آن روح مجسّم را بفروخت و در زمان حضرت رسول عليه الصّلوة و السّلام چه‌قدر آشنايان بيگانه شدند اسمائشان در کتب مقيّد است. حضرت می‌فرمايد من اعمالهم تعرفونهم. از ثمر هر شجری شناخته می‌شود. باری الحمد للّه چون ذهب ابريز از آتش امتحان دوباره رخ برافروختی و نيّت آن داری که خدمتی به آستان مقدّس کنی. اين خدمت و عبوديّت در هندوستان ممکن و تحرير کتاب مفصّل در اثبات دليل بر فيض رحمانست و سفر به چين و ژاپان جائز و همچنين سفر به ايران و صلح با پدر مهربان آن نيز مقبول. هر کدام ازين چهار سهل الحصولست به آن بپردازيد. کتبی که به واسطه پست فرستاده بودی هنوز نرسيده و عليک البهاء الابهی. عبدالبهاء عباس ١٦ محرّم ١٣٣٩ حيفا.