٢٦

ای بنده حقّ در حالتی که مصائب و بلا مانند امواج دريا از هر طرف در هجوم با وجود اين به شکرانيّت حقّ مشغول. نامه شما باز گشت و ناله و افغان شما استماع شد، بسيار سبب تعجّب گرديد که به جهت عسرت آرزوی رحلت از اين جهان نموديد علی‌الخصوص هلاکت سلاله و دودمان خواهيد. اين چه فکر باطلست و اين چه نيّت ناموافق. خداوند هميشه بندگان خود را امتحان می‌فرمايد تا صبور و شکور از شاکی و کفور امتياز يابد چنانچه در قرآن می‌فرمايد و لنبلونّکم بشیء من الخوف و الجوع و نقص من الأموال و الأنفس و الثّمرات و بشّر الصّابرين الّذين اذا اصابتهم مصيبة قالوا انّا للّه و انّا اليه راجعون. حيف نباشد که مثل شمائی از احتياج چنين مضطرب و پريشان گردد. ما را اميد چنان بود که مثل شمائی اگر به فقر مدقع گرفتار شود بر سرور و شکرانه بيفزايد و ديگران را سررشته صبوری و شکوری دهد باز چنين است و قليلاً من عبادی الشّکور. اميدوارم که ثبات و استقامت بنمائی و صبر و قناعت کنی تا چشمه برکت بجوشد و حقيقت آيت و من يتوکّل علی اللّه فهو حسبه و من يتّق اللّه يجعل له مخرجاً و يرزقه من حيث لا يحتسب ثابت شود و عليک التّحيّة و الثّنآء.